EĞİTİM ŞART!
Eğitim öğretim faaliyetleri açısından yılın en önemli dönemine yaklaşmış bulunmaktayız. Kayıtların yapıldığı, tercihlerin yapıldığı, kararların verildiği, bir dönem.
İlk önce lise tercihleri, devamında üniversite tercihleri…
Geçmişte bu süreçlerde onlarca veli ve öğrenci ile görüştük. Fikir verdik, bilgi paylaştık, öneride bulunduk, insanları dinledik, tavsiye ettik vs. Elbette bizde gözlemlemeye ve öğrenmeye devam ettik.
Eğitim bir süreç işi olduğu için verdiğimiz bir kararın doğru mu yanlış mi olduğunu en az 3 yıl sonra görebiliyoruz. Tabii ki aynı bölgede aynı öğrenci profilini gözlemleyebiliyorsanız netice alabiliyorsunuz. 6. Sınıfta okutup SBS ' ye hazırlayıp önce lise devamında üniversiteye gönderip tıp tercihinde bulunan öğrencilerim geçen yıl mezun oldular. 15 yıldan bahsediyorum. En uzun süreci belirttim, elbette lise de okutup daha önce de mezun olan öğrencilerim oldu.
Yıllardır insanların en değerli varlıkları ile uğraşıyoruz; çocukları...
' Sözde çocukları ' diyorum çünkü ifade ederken doğru ama uygulamada farklı. Bir kişinin herhangi bir şeye verdiği değeri nasıl anlarız ? Ayırdığı zamandan, verdiği kıymetten, harcadığı paradan, gösterdiği ilgiden.
Zamanla şunu gördüm; insanların ekonomik güçleri arttıkça çocuklarına ayırdığı vakit ve nakit azalıyor. Zamanla miktar artıyor olabilir ama, mevcudun ne kadarını, yani kaçta kaçını ayırdığı önemli. Bir ters orantı gözlemledim, elbette istisnalar var. İşte geçen uzun zaman dilimi payını eve ve çocuklara ayrılan bölümden çalıyor.
İşyeri ev ve arabaya ayrılan para çocuklar ve eğitime ayrılan miktarın kat ve kat ötesinde. Ağzını açan eğitimin öneminden bahseder, geriye bırakabileceğinin sadece çocuklarının eğitimi olduğunu söyler. Ama ev, araç, işyeri sigortalıdır, güvence altındadır ama çocukların eğitimi ve geleceği belirsizdir.
Bu konuda çok çelişkiler var;
- İşe ayırdığımız vaktin çok azı kadarını cocuklarımıza ayırıyoruz.
- Özel eğitim ilk ve orta dereceli okullarda %7 üniversitede ise %10
- Ortalama bir araç (80-100 bin tl ) fiyatı bir lise ve üniversite eğitimi için yeterli iken, her evde araç var ama okuyan yok.
- Bankalar ev, araç ve işyeri finansmanı yaparken eğitim kredisi veren çok nadir , alan da yok
- Ömür boyu sağlık, araç ve iş sigortası varken eğitim sigortası yok.
- Zorunlu eğitim dışında kalan spor, sanat, ve müzik gibi alanlara ayrılan bütçe çok az.
- Kılık kıyafete harcadığımız para özel kurs ve derse ayırdığımız parayı 10 a katlar.
- Kafe ve lokantalara harcadığımız paranın hesabı yok, kitapçı ve kütüphanelere kuruş yok.
- Her mahallede içi ve bahçesi boş camiler var, kütüphane, spor ve kültür alanları yok. ( Önerim; her cami eğitim, kültür ve spor merkezi haline getirilebilir.)
- Ülke olarak, vatandaş olarak bilgisayar ve akıllı telefonlara ayırdığımız para ve zamanın haddi hesabı yok.
Daha bir çok örnek verilebilir. Durumumuz ortada...
Kafanızda bir soru işareti oluşturmak istedim , hepsi bu...
Yani kısaca eğitim şart!
Mustafa TEZCAN
